Συμπεράσματα από τον αγώνα Ελλάδας-Τουρκίας

Σάββατο 24 Μαρτίου.Ελλάδα-Τουρκία:1-4.Όλη η Ελλάδα απογοητευμένη από το αποτέλεσμα του αγώνα.Όλοι περίμεναν μια μεγαλιώδη νίκη της εθνικής ομάδας εναντίον των άσπονδων εχθρών,όπως τους θεωρούν οι περισσότεροι Έλληνες,Τούρκων για να νιώσουν εθνική υπερηφάνια και να αποδείξουν στον ευατό τους οτί είναι ανώτεροι των Τούρκων.Το γήπεδο ήταν γεμάτο από εθνικιστές,"Ελληνάρες"και πολλούς άλλους τέτοιου είδους γραφικούς τύπους οι οποίοι πήγαν στο γήπεδο δήθεν για να παρακολουθήσουν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα.Στην πραγματικότητα όμως πήγαν να πολεμήσουν,καθώς οι περισσότεροι έτσι το αντιλαμβάνονταν,δημιουργώντας μία άκρως εθνικιστική ατμόσφαιρα,με φασιστικούς χαιρετισμούς και συνθήματα του τύπου "Πουτάνας γιοι Οθωμανοί".Μιλάω για όλα αυτά τα "παλικάρια",τα οποία γιούχαραν τον εθνικό ύμνο της Τουρκίας και προσπαθούσαν συνεχώς να πετύχουν τους Τούρκους παίκτες με κάθετις
αντικείμενο,θεωρώντας πως αυτοί φταίνε για το ότι μας έκαναν οι Τούρκοι πριν από περίπου 1,5 αιώνα,και εβριζάν τους Έλληνες παίκτες επειδή έχασαν ένα αγώνα που κατά την γνώμη τους δεν γινόταν να χάσουν.Αλλά οι γραφικότητες συνεχίστηκαν και εκτός γηπέδου μετά το ματς,όπου σε κάθε κανάλι στήθηκε ένας "τηλεοπτικός μαραθώνιος" για το ποιός θα πει την μεγαλύτερη μπαρουφα και γραφικότητα,στα τηλεοπτικά πάνελ-παράθυρα από όπου παρέλασαν από προπονητές μέχρι πολιτικοί.Παρακάτω θα παραθέσω μερικά συμπεράσματα και διαπιστώσεις,κοινωνικής και λαογραφικής φύσεως,που βγάλαμε από τον αγώνα της εθνικής κόντρα στην Τουρκία.
-Όταν γιουχάρεις τον εθνικό ύμνο του αντιπάλου,καταφέρνοντας να υπερκαλύψεις με την φωνή σου την μπάντα,τότε "γίνεσαι άνδρας γιε μου".Αλλά αν όμως συμβεί το ίδιο πράγμα και από την πλευρά των αντίπαλων οπαδών τότε"κοίτα πολιτισμό που έχουν οι πρωτόγονοι,δεν ντρέπονται λίγο λίγο".Και εδώ κολλάει η παροιμία "τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου".
-Πανό "Πρωτεύουσα της Ελλάδας είναι η Κωνσταντινούπολη".Οτι να 'ναι...Μου θυμίζει διαλόγους που γίνονται στο δημοτικό όπως:(Μαιρούλα προς δασκάλα) Κυρίααα, ο Γιαννάκης μου πήρε το μολύβι μου. (Δασκάλα προς Γιαννάκη) Δεν σου έχω πει να μην πειράζεις τη Μαιρούλα, ε;
-Η κοινωνία της υπερκατανάλωσης βρίσκει το μάστορά της στο πρόσωπο του εφευρετικού Έλληνα, που ξεφορτώνεται ότι τον βαραίνει: ένα κάθισμα,ένα σπρέι,το παλιό του κινητό,ένα παπούτσι,πλαστικά κοντάρια, αναψυκτικά, κέρματα, αναπτήρες. Η αποθέωση της ολιγάρκειας.
- Γεράσιμος Γιακουμάτος: «Πληρώνουμε ένα Γερμανό για να χρησιμοποιεί τα ΚΑΠΗ. Με τα ΚΑΠΗ δεν κερδίζεις τους αγώνες». Το εύκολο σ’ αυτή την περίπτωση είναι να πεις το προφανές. Ότι δηλαδή ο κ. Γιακουμάτος βρήκε την ευκαιρία να πετάξει μια «κορώνα» με στόχο την ψηφοθηρία. Στην πραγματικότητα όμως, η εξήγηση αυτή τον κολακεύει. Διότι η αλήθεια είναι ότι ο Υφυπουργός Απασχόλησης απλώς είναι μέγας άμπαλος και έμπλεξε την «απλότητα» με την «απλοϊκότητα».
Αυτοί λοιπόν είμαστε και αυτός είναι ο δήθεν πολιτισμός και παιδεία μας,όπου είναι ανώτερη από τους Τούρκους...